Κάτω.

Αυτός που έχει ώρα να ουρήσει.

Τεμπέλης

Κολλάω.

Ακουʎνώ: Κολλώ Τρύπσι τ’ αγγειό κι πήγα κι μι τ’ ακόʎσαν.

(Μτφ.) Ο ανεξέλεγκτος. Η Γιάνν’ς δε σμαζώνεται μι τίπουτα, ντιπ ακουμάνταρστους είνι τους.

Έκφραση που χρησιμοποιείται για κάποιον που άκουσε ανείπωτες κουβέντες από εξοργισμένο ή αγαναχτισμένο.

Το πασάλειμα.

Μακριά.

Ριγωτό ύφασμα από το οποίο κατασκεύαζαν γυναικεία φορέματα, ανδρικά πουκάμισα, γιλέκα κ.ά. .

(μτφ.) Ο επιπόλαιος.

Δεν είμαι στα καλά μ’.

(μτφ.) Ο φευγάτος, ο επιπόλαιος, ο χαζός.

Ο ξαφνιασμένος, ο τρομαγμένος.  

Τρομάζω, ξαφνιάζομαι. Συνήθως στον αόριστο αλάφχιασα.

Σε εγρήγορση.

Το πάρε-δώσε.

Λαίμαργος.

Τα καθαρά εσώρουχα που πρόκειται να βάλουμε.

Άʎνοι: Άλλοι Δεν ήταν θκοί μας, άʎνοι ήταν.

Τοπωνύμιο της Ορμύλιας.

(επίρ.) Όρθια.  

Αʎπούμι: Λυπάμαι. Τουν αʎπούμι τουν καημένου. Δεν έχ να φάει.

Το πέταλο.

Σε επιφωνηματική χρήση, ανάλογα με το νόημα του λόγου και το χρωματισμό της φωνής εκφράζει: α. κατανόηση, παραδοχή: Αμ πως δα! Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. β. δυσαρέσκεια. Αμ στο πα, αλλά σι δι μ’ άκουις!  

Τσάμπα.

Ο τσαμπατζής.